ნიგერიაში, ლაგოსის სანაპირო ზოლის მცირე მონაკვეთზე, გარემოსდამცველები ზღვის კუებს ეხმარებიან, მკურნალობენ და მათ რეაბილიტაციას უწყობენ ხელს. ისინი პლასტმასით დაბინძურებისა და ატლანტის ოკეანის სანაპირო ზოლის გასწვრივ უკანონო თევზჭერის მსხვერპლი არიან.
კვირების განმავლობაში დამუშავების შემდეგ ჩინედუ მოგბო კუებს ისევ ოკეანეში აბრუნებს, რაც ნიგერიის სწრაფად შემცირებული საზღვაო ველური ბუნების დაცვის კამპანიის ნაწილია.
„ამ ზღვის კუების გათავისუფლების გარდა, ჩვენ სანაპირო ზოლი გამოვიკვლიეთ და მეთევზეებს ზღვის კუების შენარჩუნების მნიშვნელობა გავაცანით. საკმაოდ მნიშვნელოვანია, რომ დავაბალანსოთ კონსერვაციისა და მოხმარების ეს სისტემა. ჩვენ უნდა დავინახოთ ეს და ვასწავლოთ ადგილობრივ მოსახლეობას, ადგილობრივ თემს, რომ ზღვის კუები, დიახ, მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთ თქვენგანს შეიძლება მათი საკვებად გამოყენება სურდეს, სინამდვილეში მათთვის უფრო დიდი შემოსავლის წყაროა. ზღვის კუების გარეშე მოსახლეობა თევზაობას ვერ შეძლებს“, – ამბობს ჩინედუ მოგბო, გარემოსდამცველი.
ბუნების დაცვის საერთაშორისო კავშირის მონაცემებით, ზღვის კუები გლობალურად აღიარებულია, როგორც ოკეანის ჯანმრთელობის ინდიკატორი სახეობა და მათი რამდენიმე სახეობა კლასიფიცირებულია, როგორც გადაშენების ან კრიტიკულად გადაშენების პირას მყოფი.
ნიგერიის გრძელ ატლანტიკურ სანაპირო ზოლში სულ მცირე ოთხი სახეობა ბინადრობს, მათ შორის ზეთისხილის რიდლი და ტყავისებრი კუ, თუმცა მკვლევრები ამბობენ, რომ პლასტმასის დაბინძურება, სანაპირო ეროზია და არარეგულირებადი თევზჭერა მათ პოპულაციას ამცირებს.
„კუების თავიანთ საცხოვრებლებში გაშვების ხილვა ნამდვილად აღმაფრთოვანებელია. ამ პროცესმა დამანახა, თუ რამდენად მნიშვნელოვანია ეს ყველაფერი. აუცილებელია, რომ ეს ყველაფერი არა მხოლოდ კუებისთვის, არამედ სხვა ზღვის ცხოველებისთვისაც პრიორიტეტად ვაქციოთ“, – ამბობს ავიელ იზედონმი, მოხალისე.
გაეროს გარემოსდაცვითი პროგრამის შეფასებით, ყოველწლიურად 11 მილიონ ტონაზე მეტი პლასტმასის ნარჩენი ხვდება მსოფლიო ოკეანეებში, რაც, სავარაუდოდ, 2040 წლისთვის თითქმის სამჯერ გაიზრდება, თუ სასწრაფო ზომები არ იქნება მიღებული.
ლაგოსი, აფრიკის ყველაზე მჭიდროდ დასახლებულ ქალაქი, ნარჩენების არასაკმარისი მართვისა და სწრაფად მზარდი ურბანიზაციის გამო პლასტმასით დაბინძურების მთავარ წერტილად იქცა.
გაეროს პროგნოზით, ამ ტერიტორიებზე ოკეანეში არსებულმა პლასტმასამ შეიძლება 2050 წლისთვის თევზის რაოდენობას გადააჭარბოს.
