რუსეთის მიერ უკრაინაში შეჭრის შემდეგ 20 000-ზე მეტი დაჭრილი ჯარისკაცი, ანუ პაციენტების დაახლოებით ორი მესამედი, მკურნალობდა დნიპროს მეჩნიკოვის საავადმყოფოში.
თითოეულ მათგანს განსხვავებული ისტორია აქვს, თუმცა მათ ყველას ერთი რამ აერთიანებს – ეს ომის შედეგად მიყენებული ჭრილობებია. მიკოლა, რომელიც ლვივში ომამდე პროგრამისტად მუშაობდა, ომში მძიმედ დაიჭრა. მას ორივე ფილტვი, ნეკნები და გულმკერდი დაუზიანდა.
საავადმყოფოს ექიმები ამ დაწესებულებას „გადარჩენის ქარხანას“ უწოდებენ, რადგან მუდამ პაციენტების სიცოცხლისთვის იბრძვიან. ისინი სამუშაოს საჰაერო განგაშის დროსაც არ წყდებიან. შესაძლოა ამ საავადმყოფოს „საშინელებათა ქარხანაც“ ეწოდოს, განსაკუთრებით ღამით, როდესაც ფრონტის ხაზიდან დაჭრილები შემოჰყავთ საავადმყოფოში.
ექიმებს ჰგონიათ, რომ საშინელებათა ფილმში არიან, რომლიდანაც ვერ ახერხებენ გამოსვლას. ეს მათი ყოველდღიური ცხოვრებაა. ამის აღწერა სიტყვებით შეუძლებელია. ამბობენ, რომ ეს მხოლოდ საკუთარი თვალით უნდა ნახო.
მიუხედავად იმისა, რომ საავადმყოფოში მომუშავე პირები არ არიან უშუალოდ ფრონტის ხაზზე, სასწრაფო დახმარების მანქანებისა და პაციენტების რაოდენობით მაინც ნათლად აცნობიერებენ ომის სიმძაფრესა და მის მასშტაბს.